Or Kun

Lieve allemaal,
Een 2e poging om dit blog te schrijven...;-)
De 1e werkweek zit er op en ik heb het gevoel dat ik nu al een boek kan schrijven!!
Maandag begonnen bij Build Your Future Today Center (kortweg: BFT). De oprichter gaf mij een introductie over het ontstaan en het werk van BFT. Ze doen ontzettend veel werk (teveel om hier te benoemen, dus kijk maar even op hun website/facebook)
Ik ben gekoppeld aan 2 cambodi: Odum en Sath.Het is de bedoeling dat ik samen met hen de health checks in de dorpen en de outback ga doen en hen ga opleiden om dit straks zelf te kunnen doen.
Na de introductie begon meteen het werk: Odum liet me de verband-voorraad zien: een grote kartonnen doos met daarin een heleboel verbandmateriaal, pleisters, glucosemeters etc. Ik probeerde een beetje een overzicht te krijgen en ging met mn handen door de kartonnen box....en toen....kwam ik een enorme mierenhoop tegen....iiiieeeuuuwwww. Dat was dus les nummer 1: altijd verband en medicatie op een schone en droge plek bewaren.
Vervolgens vroeg Odum me bij elk verbandje wat ik in mn handen had: what's it for, how do I use this? Dat wordt dus de 2e les: wondverzorging. We hebben samen een plan van aanpak bedacht: we gaan elke verbandsoort op de foto zetten en dan zet ik erbij waar het voor is en hoe het gebruikt moet worden.
Elke dag ga ik met Odum naar de dorpen. Eigenlijk zijn het meer allemaal losse hutjes van banana-bladeren en ergens is er dan een centrale plek. Daar staat de schoonwater-filter, is er de mogelijkheid om les te geven en daar verzamelen de mensen dus ook voor health check. Ik begin met les geven over 1 specifiek onderwerp (bedacht door Odum en mij). Bijvoorbeeld hygiene, of gezonde voeding, of het nut van tanden poetsen, wat te doen bij brandwonden, etc. Na de les gaan we de health check doen. 1 voor 1 komt er iemand voor me zitten en begint wat klachten te roepen. Bijna iedereen heeft buikpijn en/of hoofdpijn....tja...lekker vaag dus, haha. Met veel handen en voeten werk, veel doorvragen komen we er meestal wel uit. Veel klachten zijn gerelateerd aan de extreme omstandigheden waaronder de mensen leven en het zware werk wat ze moeten doen.
Een voorbeeldje: een vrouw verteld dat ze uitval heeft aan 1 kant van haar lichaam. Ik denk direct: ojeeee....een CVA/TIA. Inmiddels heb ik geleerd dat men hier de zware last (bijv zak rijst van 50 kg) op 1 schouder draagt. Ja, dan is het niet zo gek dat je daarna een doof gevoel in je rechter-arm hebt...
Woensdag en vandaag ben ik naar de outback geweest. Dit zijn de gebieden die echt ver van de bewoonde wereld zijn. Nauwelijks een weg er naar toe. De mensen daar leven onder extreem zware omstandigheden en moeten zichzelf maar zien te redden. BFT investeert veel in deze mensen: er is een watervoorziening gebouwd en elke week wordt er 1 gezonde maaltijd verzorgd. En nu kom ik dus 2x per week voor health check.
Gezondheidszorg hier is slecht geregeld. Kids kunnen wel gratis naar een health clinic (soort 1e hulp post) en krijgen ook gratis medicatie. Volwassenen moeten betalen. Behalve dat geld een probleem is, is er ook nog het probleem van transport. De dichtsbijzijnde clinic is vaak ver lopen, vervolgens lang wachten, kortom: een hele dag niet kunnen werken en dus ook geen inkomen.
Ik heb besloten om een deel van het sponsor-geld te besteden aan medicatie. Dus donderdag samen met Odum naar de apotheek gegaan. voelde me net sinterklaas, haha. Met een enorme tas vol paracetamol, vitamines en staal-pillen naar BFT gegaan. Toen kwam de volgende uitdaging: hoe leer ik Odum om de medicatie goed te gebruiken? We hebben besloten om dit op dezelfde manier te doen als bij de verbanden: van alles een foto maken en ik ga erbij schrijven waar het voor is, hoeveel je mag geven etc.
Dat gaat nog een hele klus worden. Maar Odum en Sath zijn zo ontzettend leergierig, dat maakt mij dan weer heel enthousiast om te onderwijzen.
Ik kan nog wel 100-en verhalen vertellen (over mn fiets-tochtjes over vreselijke wegen, over de mensen die ik elke dag zie, over de hilarische spraakverwarringen, over de onverwachte huisbezoekjes waar ik dan in de modder moet proberen wonden te verzorgen), maar voor nu hou ik het hier even bij.
Namens de medewerkers van BFT en de mensen in de dorpen/outback: Or Kun!! Bedankt!! voor de financiering van de medicijnen (trust me: ze worden goed gebruikt ;-) )
Ik voel me ontzettend happy hier en fiets elke dag (om half 7) heel vrolijk naar BFT en elke middag heel erg moe, maar nog steeds heel erg blij, weer terug naar mn guesthouse.
Liefs en tot volgende week :-)