Or Kun
Blijf op de hoogte en volg Evita
12 Oktober 2012 | Cambodja, Khett Siem Reab
Lieve allemaal,
Een 2e poging om dit blog te schrijven...;-)
De 1e werkweek zit er op en ik heb het gevoel dat ik nu al een boek kan schrijven!!
Maandag begonnen bij Build Your Future Today Center (kortweg: BFT). De oprichter gaf mij een introductie over het ontstaan en het werk van BFT. Ze doen ontzettend veel werk (teveel om hier te benoemen, dus kijk maar even op hun website/facebook)
Ik ben gekoppeld aan 2 cambodi: Odum en Sath.Het is de bedoeling dat ik samen met hen de health checks in de dorpen en de outback ga doen en hen ga opleiden om dit straks zelf te kunnen doen.
Na de introductie begon meteen het werk: Odum liet me de verband-voorraad zien: een grote kartonnen doos met daarin een heleboel verbandmateriaal, pleisters, glucosemeters etc. Ik probeerde een beetje een overzicht te krijgen en ging met mn handen door de kartonnen box....en toen....kwam ik een enorme mierenhoop tegen....iiiieeeuuuwwww. Dat was dus les nummer 1: altijd verband en medicatie op een schone en droge plek bewaren.
Vervolgens vroeg Odum me bij elk verbandje wat ik in mn handen had: what's it for, how do I use this? Dat wordt dus de 2e les: wondverzorging. We hebben samen een plan van aanpak bedacht: we gaan elke verbandsoort op de foto zetten en dan zet ik erbij waar het voor is en hoe het gebruikt moet worden.
Elke dag ga ik met Odum naar de dorpen. Eigenlijk zijn het meer allemaal losse hutjes van banana-bladeren en ergens is er dan een centrale plek. Daar staat de schoonwater-filter, is er de mogelijkheid om les te geven en daar verzamelen de mensen dus ook voor health check. Ik begin met les geven over 1 specifiek onderwerp (bedacht door Odum en mij). Bijvoorbeeld hygiene, of gezonde voeding, of het nut van tanden poetsen, wat te doen bij brandwonden, etc. Na de les gaan we de health check doen. 1 voor 1 komt er iemand voor me zitten en begint wat klachten te roepen. Bijna iedereen heeft buikpijn en/of hoofdpijn....tja...lekker vaag dus, haha. Met veel handen en voeten werk, veel doorvragen komen we er meestal wel uit. Veel klachten zijn gerelateerd aan de extreme omstandigheden waaronder de mensen leven en het zware werk wat ze moeten doen.
Een voorbeeldje: een vrouw verteld dat ze uitval heeft aan 1 kant van haar lichaam. Ik denk direct: ojeeee....een CVA/TIA. Inmiddels heb ik geleerd dat men hier de zware last (bijv zak rijst van 50 kg) op 1 schouder draagt. Ja, dan is het niet zo gek dat je daarna een doof gevoel in je rechter-arm hebt...
Woensdag en vandaag ben ik naar de outback geweest. Dit zijn de gebieden die echt ver van de bewoonde wereld zijn. Nauwelijks een weg er naar toe. De mensen daar leven onder extreem zware omstandigheden en moeten zichzelf maar zien te redden. BFT investeert veel in deze mensen: er is een watervoorziening gebouwd en elke week wordt er 1 gezonde maaltijd verzorgd. En nu kom ik dus 2x per week voor health check.
Gezondheidszorg hier is slecht geregeld. Kids kunnen wel gratis naar een health clinic (soort 1e hulp post) en krijgen ook gratis medicatie. Volwassenen moeten betalen. Behalve dat geld een probleem is, is er ook nog het probleem van transport. De dichtsbijzijnde clinic is vaak ver lopen, vervolgens lang wachten, kortom: een hele dag niet kunnen werken en dus ook geen inkomen.
Ik heb besloten om een deel van het sponsor-geld te besteden aan medicatie. Dus donderdag samen met Odum naar de apotheek gegaan. voelde me net sinterklaas, haha. Met een enorme tas vol paracetamol, vitamines en staal-pillen naar BFT gegaan. Toen kwam de volgende uitdaging: hoe leer ik Odum om de medicatie goed te gebruiken? We hebben besloten om dit op dezelfde manier te doen als bij de verbanden: van alles een foto maken en ik ga erbij schrijven waar het voor is, hoeveel je mag geven etc.
Dat gaat nog een hele klus worden. Maar Odum en Sath zijn zo ontzettend leergierig, dat maakt mij dan weer heel enthousiast om te onderwijzen.
Ik kan nog wel 100-en verhalen vertellen (over mn fiets-tochtjes over vreselijke wegen, over de mensen die ik elke dag zie, over de hilarische spraakverwarringen, over de onverwachte huisbezoekjes waar ik dan in de modder moet proberen wonden te verzorgen), maar voor nu hou ik het hier even bij.
Namens de medewerkers van BFT en de mensen in de dorpen/outback: Or Kun!! Bedankt!! voor de financiering van de medicijnen (trust me: ze worden goed gebruikt ;-) )
Ik voel me ontzettend happy hier en fiets elke dag (om half 7) heel vrolijk naar BFT en elke middag heel erg moe, maar nog steeds heel erg blij, weer terug naar mn guesthouse.
Liefs en tot volgende week :-)
Een 2e poging om dit blog te schrijven...;-)
De 1e werkweek zit er op en ik heb het gevoel dat ik nu al een boek kan schrijven!!
Maandag begonnen bij Build Your Future Today Center (kortweg: BFT). De oprichter gaf mij een introductie over het ontstaan en het werk van BFT. Ze doen ontzettend veel werk (teveel om hier te benoemen, dus kijk maar even op hun website/facebook)
Ik ben gekoppeld aan 2 cambodi: Odum en Sath.Het is de bedoeling dat ik samen met hen de health checks in de dorpen en de outback ga doen en hen ga opleiden om dit straks zelf te kunnen doen.
Na de introductie begon meteen het werk: Odum liet me de verband-voorraad zien: een grote kartonnen doos met daarin een heleboel verbandmateriaal, pleisters, glucosemeters etc. Ik probeerde een beetje een overzicht te krijgen en ging met mn handen door de kartonnen box....en toen....kwam ik een enorme mierenhoop tegen....iiiieeeuuuwwww. Dat was dus les nummer 1: altijd verband en medicatie op een schone en droge plek bewaren.
Vervolgens vroeg Odum me bij elk verbandje wat ik in mn handen had: what's it for, how do I use this? Dat wordt dus de 2e les: wondverzorging. We hebben samen een plan van aanpak bedacht: we gaan elke verbandsoort op de foto zetten en dan zet ik erbij waar het voor is en hoe het gebruikt moet worden.
Elke dag ga ik met Odum naar de dorpen. Eigenlijk zijn het meer allemaal losse hutjes van banana-bladeren en ergens is er dan een centrale plek. Daar staat de schoonwater-filter, is er de mogelijkheid om les te geven en daar verzamelen de mensen dus ook voor health check. Ik begin met les geven over 1 specifiek onderwerp (bedacht door Odum en mij). Bijvoorbeeld hygiene, of gezonde voeding, of het nut van tanden poetsen, wat te doen bij brandwonden, etc. Na de les gaan we de health check doen. 1 voor 1 komt er iemand voor me zitten en begint wat klachten te roepen. Bijna iedereen heeft buikpijn en/of hoofdpijn....tja...lekker vaag dus, haha. Met veel handen en voeten werk, veel doorvragen komen we er meestal wel uit. Veel klachten zijn gerelateerd aan de extreme omstandigheden waaronder de mensen leven en het zware werk wat ze moeten doen.
Een voorbeeldje: een vrouw verteld dat ze uitval heeft aan 1 kant van haar lichaam. Ik denk direct: ojeeee....een CVA/TIA. Inmiddels heb ik geleerd dat men hier de zware last (bijv zak rijst van 50 kg) op 1 schouder draagt. Ja, dan is het niet zo gek dat je daarna een doof gevoel in je rechter-arm hebt...
Woensdag en vandaag ben ik naar de outback geweest. Dit zijn de gebieden die echt ver van de bewoonde wereld zijn. Nauwelijks een weg er naar toe. De mensen daar leven onder extreem zware omstandigheden en moeten zichzelf maar zien te redden. BFT investeert veel in deze mensen: er is een watervoorziening gebouwd en elke week wordt er 1 gezonde maaltijd verzorgd. En nu kom ik dus 2x per week voor health check.
Gezondheidszorg hier is slecht geregeld. Kids kunnen wel gratis naar een health clinic (soort 1e hulp post) en krijgen ook gratis medicatie. Volwassenen moeten betalen. Behalve dat geld een probleem is, is er ook nog het probleem van transport. De dichtsbijzijnde clinic is vaak ver lopen, vervolgens lang wachten, kortom: een hele dag niet kunnen werken en dus ook geen inkomen.
Ik heb besloten om een deel van het sponsor-geld te besteden aan medicatie. Dus donderdag samen met Odum naar de apotheek gegaan. voelde me net sinterklaas, haha. Met een enorme tas vol paracetamol, vitamines en staal-pillen naar BFT gegaan. Toen kwam de volgende uitdaging: hoe leer ik Odum om de medicatie goed te gebruiken? We hebben besloten om dit op dezelfde manier te doen als bij de verbanden: van alles een foto maken en ik ga erbij schrijven waar het voor is, hoeveel je mag geven etc.
Dat gaat nog een hele klus worden. Maar Odum en Sath zijn zo ontzettend leergierig, dat maakt mij dan weer heel enthousiast om te onderwijzen.
Ik kan nog wel 100-en verhalen vertellen (over mn fiets-tochtjes over vreselijke wegen, over de mensen die ik elke dag zie, over de hilarische spraakverwarringen, over de onverwachte huisbezoekjes waar ik dan in de modder moet proberen wonden te verzorgen), maar voor nu hou ik het hier even bij.
Namens de medewerkers van BFT en de mensen in de dorpen/outback: Or Kun!! Bedankt!! voor de financiering van de medicijnen (trust me: ze worden goed gebruikt ;-) )
Ik voel me ontzettend happy hier en fiets elke dag (om half 7) heel vrolijk naar BFT en elke middag heel erg moe, maar nog steeds heel erg blij, weer terug naar mn guesthouse.
Liefs en tot volgende week :-)
-
12 Oktober 2012 - 14:00
Esther:
Sjonge, zus! Wat een verhalen, nu al!
Succes met alles. Liefs, Es -
12 Oktober 2012 - 16:09
Til:
Schat, wat heerlijk om dat allemaal te lezen zeg!! Ik krijg er een ontzettend blij gevoel van in mn buik (en ook enigszins de kriebels om met je mee te willen kijken/werken haha) en wordt vooral blij voor jou en voor de mensen daar. Je bent de goeie persoon op de goeie plek, dat proef ik aan alles. Rest doe ik ff via app haha....xx
-
12 Oktober 2012 - 16:09
Til:
Schat, wat heerlijk om dat allemaal te lezen zeg!! Ik krijg er een ontzettend blij gevoel van in mn buik (en ook enigszins de kriebels om met je mee te willen kijken/werken haha) en wordt vooral blij voor jou en voor de mensen daar. Je bent de goeie persoon op de goeie plek, dat proef ik aan alles. Rest doe ik ff via app haha....xx
-
14 Oktober 2012 - 14:48
Janneke:
Wow, wat een mooi verhaal! Goed bezig zus, ben trots op je! Ik mail je snel, veel liefs (ook van de boys!). -
16 Oktober 2012 - 11:04
Mirjam:
bizaaaaar!!!!! maar wel heel tof om te lezen....
jij bent ook altijd in ons hart :) (we hebben dubbel gelegen om jullie filmpje!)
succes en liefs! -
16 Oktober 2012 - 11:04
Mirjam:
bizaaaaar!!!!! maar wel heel tof om te lezen....
jij bent ook altijd in ons hart :) (we hebben dubbel gelegen om jullie filmpje!)
succes en liefs! -
16 Oktober 2012 - 11:04
Mirjam:
bizaaaaar!!!!! maar wel heel tof om te lezen....
jij bent ook altijd in ons hart :) (we hebben dubbel gelegen om jullie filmpje!)
succes en liefs! -
16 Oktober 2012 - 11:04
Mirjam:
geduld is echt mijn sterkste kant.... -
16 Oktober 2012 - 11:34
Gerie:
Hoi Evita,
Mooi verhaal!Echt leuk om zo met jou mee te mogen leven en beleven.Keep up the good work en ik kijk uit naar je volgende verhaal.
Groetjes -
16 Oktober 2012 - 22:03
Harro:
Super om te lezen! En fijn dat je zulk goed werk kunt doen...
Met je huisje gaat het goed hoor!
Groetjes Harro -
17 Oktober 2012 - 13:49
Leentje:
Evita, wat een fantastisch verhaal. En dan te beseffen, dat hier totaal geen fantasie aan te pas komt. Zou wel een dagje met je mee willen lopen.....Groetjes,Leentje -
18 Oktober 2012 - 09:03
Menno:
Wat goed dat je dit doet. Waar zit je precies? in welk dorp/stad?
Leuk dat je kan ervaren dat al je kennis ook eens bruikbaar is voor anderen om te leren! Geniet van je tijd daar en ik wil wel wat foto's van de afgelegen gebieden zien! X menno -
18 Oktober 2012 - 13:29
Malou:
Heeeeeey ontzettend stoere kameel!!!!
Wat een tof verhaal! Goed bezig meid, bizar he zo'n hele andere medische standaard.
Heel veel succes en voorzichtig fietsen he.
Liefs, Malou -
18 Oktober 2012 - 13:29
Krista:
Hey Evita,
Leuk verhaal! En wat een belevenissen! Geniet ervan en ben benieuwd naar je volgende verhaal! Liefs Krista -
21 Oktober 2012 - 10:04
Wendy:
Beetje laat maar heb genoten van je verhaal!! Ik vind het ontzettend stoer van je dat je dit doet!! Zijn er verder nog vrijwilligers of anderen waar je even je verhaal kan doen van de dag enzo?
Geniet ze!!
Wendy -
21 Oktober 2012 - 10:16
Wendy:
Oke ik zag net dat ik een bericht vergeten was te lezen dus lees nu dat je met allemaal andere vrijwillegers zit, gelukkig want dan kan je tenminste je verhalen kwijt aan iemand die het echt begrijpt!!!
Groetjes en dikke kus Wendy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
